Eğirdir Mutlu Son

Eğirdir Mutlu Son B.R. Burg’un Sodomy and the Pirate Tradition [Livata ve Korsanlık Geleneği] adlı enfes kitabında açıkladığı şeklinde, korsan gemilerini dolduran adamlar, eşcinselliği kıyıdaki yaşamlarına dönene kadar yaşadıkları geçici bir tatmin olarak görmüyorlardı. Gemiler adamların birbirleriyle sex yapmış oldukları biçimde kendilerini heteroseksüel olarak gördükleri çağdaş hapishanelere benzemiyordu. Karşı cinsle ilişkiye girmek için fırsat kollamıyorlardı. Onlar çeşitli alternatifler arasında öncelikle eşcinselliği tercih eden “sonsuz korsanlardı, ” diyor Burg.

Yetki sahibi korsanlar için korsanlık, uzun soluklu ilişkiler yaşadıkları güzide oğlanlardan yararlanmak demekti. Bazı gemilerde oğlancılık, kavgayla neticelanan kıskançlıklara sebep olduğu gerekçesiyle sakıncalı görülüyor ama korsanların dünyasında eşseks kendi içinde suç sayılmıyordu. İngiliz donanmasında ve tecim gemilerinde de eşsex yaygındı. 1533’te VIII. Henry “bir adam veya hayvanla seksi” ölüm cezasını gerektiren bir suç duyuru etmiş olabilirdi, ama Britanya amiralleri kralın buyruğuna uymak için hemen hemen bir yüzyıl beklediler. Kraliyet Donanması’nda 1627’de yürürlüğe giren ölüm cezası, sonrasında da nadiren uygulandı.

Eğirdir Mutlu Son

Eğirdir Mutlu Son Herhalde amiraller gemilerindeki bütün eşcinselleri öldürmenin donanmayı çok zayıflatacağını ve bunun altından kalkamayacaklarını biliyorlardı. 17. Yüzyılda mahkemeye intikal eden az sayıdaki livata davasında işin içinde genellikle eşcinsellikten fazlası vardı. Davalının livatayla kabahatlanması için üstlerinin husumetine yol açan başka şeyler de yapmış olması gerekiyordu. Sözgelimi 1649’da Abdul Ryhme adındaki bir Hintlinin kendisine duhul etmesine izin verdiği için on altı yaşındaki John Durrant’a dava açıldı. Dokuz Hıristiyanla birkaç Hindu çiftin, geminin çeşitli yerlerinde ilişkiye girip birbirlerine mastürbasyon yaptıklarına tanıklık ettiler. Durrant ve Rhyme’ye kabahatlarından dolayı, diğer cezaların yanı sıra kırk kırbaç cezası verildi ve yaralarına tuzlu su dökülmesi emredildi.

Cezanın sertliğinin nedeni çiftin farklı ırklardan olmasıydı. Sadece asıl üzerinde durulması ihtiyaç duyulan nokta suçlulara karşı mevcut delillerin çokluğuna karşın ölüm cezası verilmemesiydi. 18. Yüzyıla gelindiğinde Britanya donanması livata suçlarına ağır cezalar vermeye başlamıştı. Yetkililer “yabancı” etkisinde bırakır yüzünden bu kötü alışkanlıkta bir artış bulunduğunu fark etmişlerdi. 1706’da Swallow gemisinin levazım subayı James Ball, kamarasında on üç yaşındaki bir oğlanla zorla cinsel ilişki kurmaktan ölüm cezasına çarptırıldı.